تعمیر دوربین شکاری دوچشم با ضمانت و کیفیت فوق العاده

تعمیر دوربین شکاری دوچشم با ضمانت و کیفیت فوق العاده

برای تعمیر دوربین شکاری دوچشم با ضمانت و کیفیت فوق العاده با دو چشم در تماس باشید تا در کمترین زمان به بهترین متریال دوربین شما را تحویل دهیم.

تاریخچه دوربین شکاری برای شناخت و تعمیر دوربین شکاری دوچشم

تعمیر دوربین شکاری دوچشم با ضمانت و کیفیت فوق العاده

طرح های نوری
گالیله ای

دوربین دوچشمی گالیله

تقریباً از زمان اختراع تلسکوپ در قرن هفدهم، به نظر می رسد که مزایای نصب دو تلسکوپ در کنار هم برای دید دوچشمی کشف شده است. بیشتر دوربین های دوچشمی اولیه از اپتیک گالیله استفاده می کردند. یعنی از یک عدسی محدب و یک عدسی چشمی مقعر استفاده کردند.

طرح گالیله دارای مزیت ارائه یک تصویر ایستاده است اما میدان دید باریکی دارد و قادر به بزرگنمایی بسیار بالا نیست.

این نوع ساخت همچنان در مدل های بسیار ارزان و در عینک های اپرا یا عینک های تئاتر استفاده می شود.

طرح گالیله همچنین در لوپ‌های جراحی دوچشمی و جواهرسازی با بزرگنمایی کم استفاده می‌شود، زیرا می‌توانند بسیار کوتاه باشند و تصویری عمودی و بدون اپتیک‌های نصب اضافی یا غیرعادی ایجاد کنند و هزینه و وزن کلی را کاهش دهند. آنها همچنین مردمک های خروجی بزرگی دارند که باعث می شود مرکز کمتر بحرانی شود و میدان دید باریک در این برنامه ها به خوبی کار می کند.

اینها معمولاً روی قاب عینک نصب می شوند یا به صورت سفارشی روی عینک قرار می گیرند.

کپلر و تعمیر دوربین شکاری دوچشم

تصویر بهبود یافته و بزرگنمایی بالاتر در دوربین های دوچشمی با استفاده از اپتیک کپلرین به دست می آید، جایی که تصویر تشکیل شده توسط عدسی شیئی از طریق یک عدسی چشمی مثبت (چشمی) مشاهده می شود.

از آنجایی که پیکربندی Keplerian یک تصویر معکوس تولید می کند، روش های مختلفی برای تبدیل تصویر به سمت بالا استفاده می شود.

لنزهای نصب و تعمیر دوربین شکاری دوچشم

در دوربین‌های دوچشمی آپریزماتیک با اپتیک کپلر (که گاهی اوقات «تلسکوپ‌های دوقلو» نامیده می‌شوند)، هر لوله دارای یک یا دو عدسی اضافی (عدسی رله) بین هدف و چشمی است.

از این لنزها برای نصب تصویر استفاده می شود. دوربین‌های دوچشمی با لنزهای نصب یک عیب جدی داشتند: آنها بیش از حد طولانی هستند.

چنین دوربین های دوچشمی در دهه 1800 رایج بودند (به عنوان مثال، مدل های G.&S. Merz). ساخت دوربین‌های دوچشمی «تلسکوپی دوقلو» کپلر از نظر اپتیکی و مکانیکی سخت بود، اما تا دهه 1890 طول کشید تا با فناوری‌های مبتنی بر منشور بهتر جایگزین آنها شود.

منشور

منشورهای نوری اضافه شده به طرح، نمایش تصویر را به روش درست و بدون نیاز به تعداد زیادی لنز، و کاهش طول کلی ابزار، معمولاً با استفاده از منشور پوررو یا سیستم‌های منشور سقف، فعال می‌کنند.

مخترع اپتیکی ایتالیایی ابزارهای نوری، ایگنازیو پورو در طول دهه 1860 با هافمن در پاریس برای تولید تک چشمی با استفاده از همان پیکربندی منشوری مورد استفاده در دوربین های دوچشمی منشوری پوررو مدرن کار کرد.

در نمایشگاه وین 1873، طراح و دانشمند اپتیکی آلمانی، ارنست آبه، تلسکوپ منشوری با دو منشور پوررو سیمانی را به نمایش گذاشت. راه‌حل‌های نوری Porro و Abbe از نظر تئوری درست بودند، اما سیستم‌های منشوری مورد استفاده در عمل به دلیل کیفیت ناکافی شیشه شکست خوردند.

پوررو

طراحی منشور دو پوررو
دوربین دوچشمی منشوری Porro به افتخار ایگنازیو پورو، که این سیستم نصب تصویر را در سال 1854 ثبت اختراع کرد، نامگذاری شده است.

اصلاحات بعدی توسط ارنست آبه و همکاری او با دانشمند شیشه، اوتو شات و ساز ساز کارل زایس، منجر به معرفی تجاری بهبود یافته “مدرن” Porro در سال 1894 شد. دوربین دوچشمی منشوری توسط شرکت کارل زایس.

دوربین‌های دوچشمی این نوع از یک جفت منشور Porro در پیکربندی Z شکل برای نصب تصویر استفاده می‌کنند.

این باعث ایجاد دوربین دوچشمی عریض با لنزهای شیئی می شود که به خوبی از چشمی ها جدا شده اند و حس بهتری از عمق می دهند. طرح‌های منشور Porro دارای مزایای اضافی تا کردن مسیر نوری هستند به طوری که طول فیزیکی دوربین‌های دوچشمی کمتر از فاصله کانونی هدف است.

دوربین های دوچشمی منشوری Porro به گونه ای ساخته شدند که تصویری را در فضای نسبتاً کوچکی برپا کنند، بنابراین دوربین های دوچشمی با استفاده از منشور به این شکل شروع شدند.

منشورهای پوررو معمولاً به 10 دقیقه قوسی نیاز دارند

تعمیر دوربین شکاری دوچشم

1 درجه) تلورانس برای تراز عناصر نوری آنها (توافق) در کارخانه. گاهی اوقات دوربین های دوچشمی منشور Porro نیاز به تنظیم مجدد منشورهای خود دارند تا آنها را به همسانی برساند.

دوربین‌های دوچشمی با کیفیت خوب طراحی منشور Porro اغلب دارای شیارهای عمیق حدود 1.5 میلی‌متری (0.06 اینچ) یا بریدگی‌هایی هستند که در عرض مرکز صورت هیپوتنوز منشورها قرار گرفته‌اند تا کیفیت تصویر را از بین ببرد و بازتاب‌های غیرتصویرساز محوری را کاهش دهد.

دوربین‌های دوچشمی منشوری Porro می‌توانند عملکرد نوری خوبی را با تلاش نسبتاً کمی ارائه دهند و از آنجایی که چشم‌های انسان از نظر ارگونومیکی به دلیل فاصله بین مردمکی آن‌ها محدود می‌شود، افست و جداسازی لنزهای شیئی با قطر بزرگ (60+ میلی‌متر) و چشمی‌ها به یک مزیت عملی در یک نوری استریوسکوپی تبدیل می‌شود. تولید – محصول.

در اوایل دهه 2020، سهم بازار تجاری دوربین‌های دوچشمی منشوری Porro در مقایسه با سایر طرح‌های نوری از نوع منشوری به دومین پرتعداد تبدیل شد.

سیستم‌های جایگزین مبتنی بر منشور Porro در دسترس هستند که در دوربین‌های دوچشمی در مقیاس کوچک کاربرد پیدا می‌کنند، مانند منشور پرگر که در مقایسه با طرح‌های منشوری سنتی Porro، کاهش قابل توجهی از افست محوری را ارائه می‌دهد.

سقف

طرح منشور “سقف” اشمیت-پچان

طراحی منشور “سقف” Abbe–Koenig
دوربین دوچشمی منشور سقف ممکن است ظاهر شده باشد

در اوایل دهه 1870 در طرحی توسط آشیل ویکتور امیل دوبرس انجام شد.در سال 1897 موریتز هنسولت بازاریابی دوربین های دوچشمی منشوری سقفی مبتنی بر پنتاپریسم را آغاز کرد.

بیشتر دوربین‌های دوچشمی منشور سقفی از منشور اشمیت-پکان (اختراع شده در سال 1899) یا منشور آبه-کونیگ (به نام ارنست کارل آبه و آلبرت کونیگ و ثبت اختراع توسط کارل زایس در سال 1905) برای نصب تصویر و تا کردن مسیر نوری استفاده می‌کنند.

آنها دارای عدسی هایی هستند که تقریباً در یک خط با چشمی قرار دارند.

دوربین های دوچشمی با منشور سقفی از نیمه دوم قرن بیستم تا حد زیادی مورد استفاده قرار گرفته اند.

طرح‌های منشور سقف منجر به عدسی‌های شیئی می‌شوند که تقریباً یا کاملاً با چشمی‌ها همخوانی دارند و ابزاری باریک‌تر و فشرده‌تر از منشورهای Porro و سبک‌تر ایجاد می‌کنند. در روشنایی تصویر نیز تفاوت وجود دارد.

منشور پوررو و دوچشمی منشور سقفی Abbe-Koenig ذاتاً تصویر روشن‌تری نسبت به دوربین‌های شکاری منشور سقف اشمیت-پکان با همان بزرگنمایی، اندازه عینی و کیفیت نوری تولید می‌کنند، زیرا طراحی سقف-منشوری اشمیت-پچان از سطوح آینه‌پوشی استفاده می‌کند. کاهش انتقال نور

در طرح‌های منشور سقف، زوایای منشور مرتبط با نور باید در عرض ۲ ثانیه قوسی درست باشد (
1
/
1800
1 درجه) برای جلوگیری از دیدن یک تصویر دوگانه انسدادی. حفظ چنین تلورانس‌های تولیدی محدودی برای تراز کردن عناصر نوری آن‌ها توسط لیزر یا تداخل (توافق) با قیمتی مقرون‌به‌صرفه چالش برانگیز است. برای اجتناب از نیاز به موازی مجدد بعدی، منشورها به طور کلی در کارخانه تراز شده و سپس به طور دائم روی یک صفحه فلزی ثابت می شوند.

این الزامات پیچیده تولید باعث می‌شود که تولید دوربین‌های دوچشمی منشوری سقفی با کیفیت بالا نسبت به دوربین‌های دوچشمی منشوری Porro با کیفیت نوری مشابه هزینه بیشتری داشته باشد و تا زمانی که پوشش‌های اصلاح فاز در سال 1988 اختراع شدند، دوربین‌های دوچشمی منشوری Porro وضوح و کنتراست بالاتری نسبت به دوربین‌های دوچشمی منشوری سقف اصلاح‌شده غیرفاز داشتند.

در اوایل دهه 2020، پیشنهاد تجاری طرح‌های اشمیت-پچان از طرح‌های آببه-کونیگ فراتر رفت و در مقایسه با سایر طرح‌های منشوری، به طرح نوری غالب تبدیل شد.

طرح‌های مبتنی بر منشور سقفی جایگزین مانند سیستم منشور آپندال متشکل از سه منشور سیمانی شده با هم به صورت تجاری در مقیاس کوچک ارائه شده و هستند.

سیستم نوری دوربین های دوچشمی مدرن از سه مجموعه نوری اصلی تشکیل شده است:

مجموعه لنز شیئی این مجموعه عدسی در جلوی دوربین دوچشمی است. نور را از جسم جمع می کند و تصویری را در صفحه تصویر تشکیل می دهد.
مجموعه تصحیح جهت تصویر. این معمولاً یک مجموعه منشور است که مسیر نوری را کوتاه می کند. بدون این، تصویر معکوس و به صورت جانبی معکوس می شود که برای کاربر ناخوشایند است.
مجموعه لنز چشمی. این مجموعه لنز نزدیک چشم کاربر است. وظیفه آن بزرگنمایی تصویر است.
اگرچه سیستم‌های منشوری مختلف در مقایسه با طراحی نوری مزایا و معایبی دارند، به دلیل پیشرفت تکنولوژی در زمینه‌هایی مانند پوشش‌های نوری، تولید شیشه‌های نوری و غیره، تفاوت‌ها در اوایل دهه 2020 در دوربین‌های دوچشمی با کیفیت بالا عملاً بی‌اهمیت شد. در نقاط قیمتی با کیفیت بالا، عملکرد نوری مشابهی را می توان با هر سیستم نوری معمولی به دست آورد.

این 20 تا 30 سال قبل امکان پذیر نبود، زیرا معایب و مشکلات نوری رخ می دهد که در آن زمان نمی توان از نظر فنی به بی ربطی عملی کاهش داد. تفاوت‌های مربوطه در عملکرد نوری در دسته‌های قیمتی با کیفیت پایین را می‌توان امروزه با دوربین‌های دوچشمی منشور سقفی مشاهده کرد زیرا اقدامات به‌خوبی اجرا شده برای کاهش مشکلات فنی و تحمل‌های تولید محدود همچنان دشوار و پرهزینه هستند.

پارامترهای نوری تعمیر دوربین شکاری دوچشم

پارامترهای فهرست شده روی صفحه پوششی منشوری که 7 دوربین دوچشمی بزرگ‌نمایی با قطر شیئی 50 میلی‌متر و میدان دید 372 فوت (113.39 متر) در 1000 یارد (914.4 متر) را توصیف می‌کند.
دوربین های دوچشمی معمولا برای کاربردهای خاص طراحی می شوند. این طرح های مختلف به پارامترهای نوری خاصی نیاز دارند که ممکن است در صفحه پوشش منشوری دوربین دوچشمی ذکر شده باشد. آن پارامترها عبارتند از:

بزرگنمایی

به عنوان اولین عدد در توضیحات دوچشمی (به عنوان مثال، 7×35، 10×50)، بزرگنمایی نسبت است.

فاصله کانونی هدف تقسیم بر فاصله کانونی چشمی. این به دوربین دوچشمی قدرت بزرگنمایی می دهد (که گاهی به صورت “قطر” بیان می شود). برای مثال، ضریب بزرگنمایی 7، تصویری 7 برابر بزرگتر از تصویر اصلی که از آن فاصله مشاهده می شود، تولید می کند. مقدار مطلوب بزرگنمایی بستگی به کاربرد مورد نظر دارد و در اکثر دوربین های دوچشمی یک ویژگی دائمی و غیر قابل تنظیم دستگاه است (دوربین های زوم استثنا هستند).

دوربین‌های دوچشمی دستی معمولاً دارای بزرگ‌نمایی‌هایی از 7× تا 10× هستند، بنابراین کمتر مستعد تأثیرات دست دادن هستند. بزرگنمایی بیشتر منجر به میدان دید کمتری می شود و ممکن است برای پایداری تصویر به سه پایه نیاز داشته باشد. برخی از دوربین های دوچشمی تخصصی برای نجوم یا استفاده نظامی دارای بزرگنمایی از 15× تا 25× هستند.

قطر هدف

با توجه به عدد دوم در توضیحات دوچشمی (مثلاً 7×35، 10×50)، قطر عدسی شیئی وضوح (شارپنس) و میزان نور جمع آوری شده برای تشکیل یک تصویر را تعیین می کند. هنگامی که دو دوربین دوچشمی مختلف دارای بزرگنمایی یکسان، کیفیت یکسان، و ایجاد یک مردمک خروجی به اندازه کافی منطبق هستند (به زیر مراجعه کنید)، قطر هدف بزرگتر تصویری “روشن تر” [a]و واضح تر تولید می کند. بنابراین، 8×40 تصویری «روشن‌تر» و واضح‌تر از 8×25 ایجاد می‌کند، حتی اگر هر دو تصویر را هشت بار یکسان بزرگ‌تر کنند. لنزهای جلویی بزرگتر در 8×40 نیز پرتوهای نور گسترده تری (مردمک خروجی) تولید می کنند که از چشمی ها خارج می شود. این باعث می شود که مشاهده با 8×40 راحت تر از 8×25 باشد. یک جفت دوربین دوچشمی 10×50 برای بزرگنمایی، وضوح و شار نور بهتر از یک دوربین دوچشمی 8×40 است.

قطر هدف معمولاً بر حسب میلی متر بیان می شود. مرسوم است که دوربین های دوچشمی را بر اساس بزرگنمایی × قطر هدف دسته بندی می کنند. به عنوان مثال، 7×50. دوچشمی های کوچکتر ممکن است قطری به اندازه 22 میلی متر داشته باشند. 35 میلی متر و 50 میلی متر قطرهای رایج برای دوربین های دوچشمی میدانی هستند. قطر دوچشمی های نجومی بین 70 تا 150 میلی متر است.

میدان دید

میدان دید یک جفت دوربین دوچشمی به طراحی اپتیکال آن بستگی دارد و به طور کلی با قدرت بزرگنمایی نسبت عکس دارد. معمولاً با یک مقدار خطی نشان داده می شود، مانند اینکه چند فوت (متر) در عرض در 1000 یارد (یا 1000 متر) دیده می شود، یا در یک مقدار زاویه ای از چند درجه قابل مشاهده است.

مردمک خروجی

تعمیر دوربین شکاری دوچشم

مردمک خروجی کوچک تلسکوپ 25×30 و مردمک خروجی بزرگ دوربین دوچشمی 9×63 مناسب برای استفاده در نور کم
دوربین‌های دوچشمی نور جمع‌آوری شده توسط شیئی را در یک پرتو متمرکز می‌کنند که قطر آن، مردمک خروجی، قطر هدف تقسیم بر قدرت بزرگ‌نمایی است.

برای حداکثر جمع‌آوری نور مؤثر و درخشان‌ترین تصویر، و برای به حداکثر رساندن وضوح، مردمک خروجی باید حداقل برابر با قطر مردمک چشم انسان باشد: حدود 7 میلی‌متر در شب و حدود 3 میلی‌متر در روز، که کاهش می‌یابد. با بالارفتن سن. اگر مخروط نوری که از دوربین دوچشمی خارج می شود بزرگتر از مردمک چشمی باشد که به داخل آن می رود، هر نوری بزرگتر از مردمک چشم هدر می رود. در استفاده در روز، مردمک چشم انسان معمولاً حدود 3 میلی متر گشاد می شود که تقریباً مردمک خروجی یک دوربین دوچشمی 7×21 است. دوربین دوچشمی بسیار بزرگتر 7×50 مخروطی (7.14 میلی متر) از نور بزرگتر از مردمکی که وارد می شود تولید می کند و این نور در طول روز تلف می شود. مردمک خروجی که خیلی کوچک است نیز دید کم‌تری به مشاهده‌گر نشان می‌دهد،

زیرا تنها بخش کوچکی از سطح جمع‌آوری نور شبکیه استفاده می‌شود. برای کاربردهایی که باید تجهیزات حمل شوند (پرنده نگری، شکار)، کاربران دوربین های دوچشمی بسیار کوچکتر (سبک تر) با مردمک خروجی را انتخاب می کنند که با قطر عنبیه مورد انتظار آنها مطابقت داشته باشد، بنابراین حداکثر وضوح را خواهند داشت اما وزن دیافراگم تلف شده را تحمل نمی کنند.

یک مردمک خروجی بزرگتر قرار دادن چشم را در جایی که بتواند نور را دریافت کند آسانتر می کند. در هر نقطه از مخروط بزرگ مردمک خروجی نور انجام خواهد شد. این سهولت قرار دادن کمک می کند تا به خصوص در دوربین های دوچشمی با میدان دید بزرگ، از وینیت جلوگیری شود، که تصویری را با حاشیه های آن تاریک به بیننده می دهد زیرا نور آنها تا حدی مسدود می شود و به این معنی است که می توان تصویر را به سرعت پیدا کرد. هنگام نگاه کردن به پرندگان یا حیوانات شکاری که به سرعت در حال حرکت هستند، یا برای یک دریانورد روی عرشه یک کشتی در حال حرکت یا مشاهده از یک وسیله نقلیه در حال حرکت، مهم است.

دوربین دوچشمی مردمک خروجی باریک نیز ممکن است خسته کننده باشد، زیرا ابزار باید دقیقاً در جای خود در جلوی چشم قرار گیرد تا تصویر مفیدی ارائه دهد. در نهایت، بسیاری از مردم هنگام سحر، غروب، در شرایط ابری یا در شب که مردمک چشم‌هایشان بزرگ‌تر است از دوربین‌های دوچشمی خود استفاده می‌کنند. بنابراین، مردمک خروجی در روز یک استاندارد مطلوب جهانی نیست. برای راحتی، سهولت استفاده و انعطاف‌پذیری در کاربردها، دوربین‌های دوچشمی بزرگ‌تر با مردمک‌های خروجی بزرگ‌تر انتخاب‌های رضایت‌بخشی هستند، حتی اگر قابلیت آن‌ها به طور کامل در روز استفاده نشود.

تعمیر دوربین شکاری دوچشم

فاکتور گرگ و میش و روشنایی نسبی

تعمیر دوربین شکاری دوچشم

قبل از اینکه نوآوری هایی مانند پوشش های ضد انعکاس به طور معمول در دوربین های دوچشمی استفاده شود، عملکرد آنها بود

اغلب به صورت ریاضی بیان می شد. امروزه، روشنایی قابل اندازه‌گیری ابزاری عملاً قابل دستیابی دوربین‌های دوچشمی به ترکیب پیچیده‌ای از عوامل مانند کیفیت شیشه نوری استفاده شده و پوشش‌های مختلف نوری و نه فقط بزرگ‌نمایی و اندازه عدسی‌های شیئی وابسته است.

ضریب گرگ و میش برای دوربین های دوچشمی را می توان با ضرب بزرگنمایی در قطر عدسی شیئی و سپس یافتن ریشه دوم نتیجه محاسبه کرد. به عنوان مثال، ضریب گرگ و میش دوربین دوچشمی 7×50، ریشه دوم 7×50 است: ریشه دوم 350 = 18.71. هر چه ضریب گرگ و میش از نظر ریاضی بیشتر باشد، وضوح دوربین دوچشمی هنگام مشاهده در شرایط نور کم بهتر است. از نظر ریاضی، دوربین‌های دوچشمی 7×50 دقیقاً همان ضریب گرگ و میش را با دوربین‌های 70×5 دارند، اما دوربین‌های دوچشمی 70×5 در هنگام گرگ و میش و همچنین در شرایط روشنایی مناسب بی‌فایده هستند، زیرا فقط مردمک خروجی 0.14 میلی‌متری را ارائه می‌دهند. فاکتور گرگ و میش بدون دانستن مردمک خروجی تعیین‌کننده‌تر همراه، امکان تعیین عملی قابلیت نور کم دوربین‌های دوچشمی را نمی‌دهد. در حالت ایده‌آل، مردمک خروجی باید حداقل به اندازه قطر مردمک چشم‌های سازگار با تاریکی کاربر در شرایط بدون نور اضافی باشد.

یک رویکرد ریاضی در درجه اول تاریخی و معنادارتر برای نشان دادن سطح وضوح و روشنایی در دوربین دوچشمی، روشنایی نسبی بود. با مجذور کردن قطر مردمک خروجی محاسبه می شود. در مثال دوربین دوچشمی 7×50 بالا، این بدان معناست که شاخص روشنایی نسبی آنها 51 است (7.14 × 7.14 = 51). هر چه عدد شاخص روشنایی نسبی بیشتر باشد، از نظر ریاضی، دوربین‌های دوچشمی برای استفاده در نور کم مناسب‌تر هستند.

تسکین چشم

تسکین چشم فاصله عدسی چشمی عقب تا مردمک خروجی یا نقطه چشم است. این فاصله ای است که ناظر باید چشم خود را پشت چشمی قرار دهد تا تصویری بدون رنگ را ببیند. هر چه فاصله کانونی چشمی بیشتر باشد، تسکین چشم بالقوه بیشتر است. دوربین دوچشمی ممکن است از چند میلی متر تا 25 میلی متر یا بیشتر تسکین چشم داشته باشد.

تسکین چشم می تواند به ویژه برای عینک پوشان مهم باشد. چشم یک عینک‌گذار معمولاً دورتر از چشم است که به منظور جلوگیری از رنگ آمیزی و در موارد شدید، برای حفظ کل میدان دید، نیاز به تسکین چشم طولانی‌تری دارد. استفاده از دوربین های دوچشمی با چشم کوتاه نیز در مواردی که ثابت نگه داشتن آنها دشوار است دشوار است.

عینک‌هایی که می‌خواهند هنگام استفاده از دوربین‌های دوچشمی از عینک استفاده کنند، باید به دنبال دوربین دوچشمی باشند که به اندازه کافی بلند باشد تا چشم‌هایشان پشت نقطه تمرکز قرار نگیرد (که به آن نقطه چشم نیز می‌گویند). در غیر این صورت، عینک آنها فضایی را که چشمانشان باید باشد اشغال می کند.

به طور کلی، یک تکان دهنده بیش از 16 میلی متر برای هر عینکی باید کافی باشد. با این حال، اگر فریم عینک ضخیم تر است و به طور قابل توجهی از صورت بیرون زده است، باید یک تسکین چشم بیش از 17 میلی متر در نظر گرفته شود. عینک‌هایی که استفاده می‌کنند باید به دنبال دوربین‌های دوچشمی با فنجان‌های چرخشی باشند که در حالت ایده‌آل تنظیمات متعددی دارند، بنابراین می‌توان آن‌ها را تا حدی یا به طور کامل جمع کرد تا تسکین چشم را بر اساس ترجیحات ارگونومیک فردی تنظیم کند.

فاصله فوکوس نزدیک

فاصله فوکوس نزدیک نزدیکترین نقطه ای است که دوربین دوچشمی می تواند روی آن فوکوس کند. این فاصله بسته به طراحی دوربین دوچشمی از حدود 0.5 تا 30 متر (2 تا 98 فوت) متغیر است. اگر فاصله فوکوس نزدیک نسبت به بزرگنمایی کوتاه باشد، می توان از دوربین دوچشمی برای دیدن مواردی که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست نیز استفاده کرد.

چشمی
چشمی
چشمی دوچشمی معمولاً از سه یا چند عنصر عدسی در دو یا چند گروه تشکیل شده است. دورترین عدسی از چشم بیننده عدسی میدانی یا عدسی شیئی و نزدیکترین عدسی به چشم عدسی چشم یا عدسی چشمی نامیده می شود. رایج ترین پیکربندی کلنر آن است که در سال 1849 توسط کارل کلنر اختراع شد. در این آرایش، عدسی چشم یک دوتایی آکروماتیک محدب پلانو مقعر/ دوتایی (قسمت صاف اولی رو به چشم) و عدسی میدانی یک تکی دوتایی محدب است. یک چشمی معکوس Kellner در سال 1975 ساخته شد و در آن عدسی میدانی دوتایی مقعر/دوبل محدب آکروماتیک و عدسی چشمی یک تکی محدب دوتایی است. Kellner معکوس 50٪ تسکین چشم را بیشتر می کند و با نسبت های کانونی کوچک و همچنین داشتن میدان کمی گسترده تر، بهتر عمل می کند.

دوربین‌های دوچشمی میدان وسیع معمولاً از نوعی پیکربندی Erfle استفاده می‌کنند که در سال 1921 ثبت شده است. این دوربین‌ها دارای پنج یا شش عنصر در سه گروه هستند. گروه ها ممکن است دو دوتایی آکروماتیک با یک مجرد محدب دوتایی بین آنها یا ممکن است همه دوتایی آکروماتیک باشند. این چشمی ها در قدرت بالا به خوبی چشمی های Kellner عمل نمی کنند زیرا از آستیگماتیسم و تصاویر ارواح رنج می برند. با این حال آنها دارای لنزهای چشمی بزرگ، تسکین چشم عالی، و راحت برای استفاده در قدرت های پایین تر هستند.

لنز صاف کننده میدان

تعمیر دوربین شکاری دوچشم

دوربین‌های دوچشمی سطح بالا اغلب از یک عدسی صاف‌کننده میدان در چشمی در پشت منشور خود استفاده می‌کنند.

تصویرسازی، طراحی شده برای بهبود وضوح تصویر و کاهش اعوجاج تصویر در مناطق بیرونی میدان دید.

طراحی مکانیکی
تمرکز و تنظیم

دوربین دوچشمی متمرکز مستقل که توسط ارتش بریتانیا استفاده می شود

دوربین دوچشمی فوکوس مرکزی پل چشمی خارجی نوع Porro با دیوپتر چرخشی در چشمی سمت راست که امکان تنظیم تفاوت های انکساری بین چشم چپ و راست بیننده را فراهم می کند.
دوربین های دوچشمی دارای آرایش فوکوس هستند که فاصله بین عدسی چشمی و عینی یا عناصر داخلی لنز را تغییر می دهد. معمولاً دو ترتیب مختلف برای ارائه فوکوس استفاده می‌شود، «فوکوس مستقل» و «فوکوس مرکزی»:

فوکوس مستقل ترتیبی است که در آن دو لوله تلسکوپ به طور مستقل با تنظیم هر چشمی متمرکز می شوند. دوربین های دوچشمی طراحی شده برای شرایط محیطی سخت و استفاده در میدان سنگین، مانند کاربردهای نظامی یا دریایی، به طور سنتی از فوکوس مستقل استفاده می کنند.
فوکوس مرکزی ترتیبی است که شامل چرخش یک چرخ متمرکز مرکزی برای تنظیم هر دو لوله تلسکوپ با هم است. علاوه بر این، یکی از دو چشمی را می توان بیشتر تنظیم کرد تا تفاوت بین چشم بیننده را جبران کند (معمولاً با چرخش چشمی در پایه آن).

از آنجایی که تغییر کانونی ایجاد شده توسط چشمی قابل تنظیم را می توان در واحد معمولی توان انکساری، دیوپتر، اندازه گیری کرد، خود چشمی قابل تنظیم اغلب دیوپتر نامیده می شود. هنگامی که این تنظیم برای یک بیننده خاص انجام شد، دوربین دوچشمی را می توان با استفاده از چرخ فوکوس روی یک شی در فاصله متفاوتی فوکوس کرد تا هر دو لوله را با هم بدون تنظیم مجدد چشمی تنظیم کند.

دوربین های دوچشمی فوکوس مرکزی را می توان به موارد زیر تقسیم کرد:

فوکوس خارجی که دوربین دوچشمی را با حرکت دادن چشمی ها متمرکز می کند، جایی که حجم دوربین دوچشمی همیشه تغییر می کند. در طی این فرآیند، هوای خارجی و همچنین ذرات ریز گرد و غبار و رطوبت را می توان به داخل دوربین دوچشمی کشیده یا از آن خارج کرد. آب‌بندی یا ضدآب بودن چنین سیستم‌هایی سخت است و در صورتی که عدسی‌ها توسط یک محور متمرکز مرکزی و ساختار پل بازوهای چشمی خارجی جابجا شوند، این ساختار می‌تواند (به طور تصادفی) خم یا تغییر شکل دهد که می‌تواند منجر به غیرفعال شدن ناهماهنگی شود.
فوکوس داخلی، که دوربین دوچشمی را با حرکت دادن لنزهای نوری نصب شده داخلی که بین گروه عدسی شیئی و مجموعه منشور قرار دارد – یا به ندرت بین مجموعه منشور و مجموعه لنز چشمی  – در داخل محفظه قرار می‌گیرد بدون تغییر حجم دوربین دوچشمی افزودن یک لنز فوکوس، انتقال نور سیستم نوری موجود در لوله تلسکوپ را تا حدودی کاهش می دهد. فوکوس داخلی به طور کلی به عنوان محلول فوکوس مرکزی قوی تر از نظر مکانیکی در نظر گرفته می شود و با کمک یک مهر و موم مناسب مانند حلقه های O-رینگ می توان از ورود هوا و رطوبت جلوگیری کرد تا دوربین دوچشمی کاملاً ضد آب شود.
با افزایش بزرگنمایی، عمق میدان – فاصله بین نزدیکترین و دورترین اشیاء که در یک تصویر در فوکوس قابل قبولی واضح هستند – کاهش می یابد. عمق میدان با بزرگنمایی درجه دوم کاهش می یابد، بنابراین در مقایسه با دوربین دوچشمی 7×، دوربین دوچشمی 10× حدود نیمی از عمق میدان (72 ÷ 10² = 0.49) را ارائه می دهد. با این حال، به سیستم نوری دوربین دوچشمی مربوط نمی شود، عمق میدان عملی درک شده توسط کاربر یا عملکرد عمق دید قابل قبول نیز به توانایی اقامت (توانایی اسکان از فردی به فرد دیگر متفاوت است و با افزایش سن به طور قابل توجهی کاهش می یابد) و شرایط نوری وابسته به مردمک موثر بستگی دارد. اندازه یا قطر چشم کاربر دوربین‌های دوچشمی «بدون فوکوس» یا «فوکوس ثابت» وجود دارند که مکانیسم فوکوس دیگری به جز تنظیمات چشمی ندارند که برای چشم‌های کاربر تنظیم شده و ثابت باقی می‌مانند.

این‌ها طرح‌های مصالحه‌ای در نظر گرفته می‌شوند که برای راحتی مناسب هستند، اما برای کارهایی که خارج از محدوده فاصله فوق‌فوکال طراحی‌شده آن‌ها قرار می‌گیرند مناسب نیستند (برای دوربین‌های دوچشمی دستی معمولاً از حدود 35 متر (38 yd) تا بی‌نهایت بدون انجام تنظیمات چشمی برای یک بیننده خاص. ).

دوربین های دوچشمی را می توان به طور کلی بدون عینک توسط کاربران نزدیک بین (نزدیک بین) یا دوربین های دور بین (دور بین) به سادگی با تنظیم فوکوس کمی دورتر استفاده کرد. اکثر تولیدکنندگان محدوده کانونی بیشتری را فراتر از infinity-stop/تنظیم می‌گذارند تا در هنگام تمرکز برای بی‌نهایت، این را در نظر بگیرند.

برخی از دوربین‌های دوچشمی دارای بزرگنمایی قابل تنظیم هستند، دوربین‌های بزرگنمایی مانند 7-21×50 که معمولاً با حرکت دادن یک اهرم «زوم»، انعطاف‌پذیری داشتن یک جفت دوچشمی با طیف وسیعی از بزرگنمایی را به کاربر می‌دهند. این کار توسط مجموعه ای پیچیده از لنزهای تنظیم کننده مشابه لنزهای دوربین زوم انجام می شود. این طرح‌ها به‌عنوان یک مصالحه و حتی یک حقه شناخته می‌شوند، زیرا حجم، پیچیدگی و شکنندگی را به دوربین دوچشمی اضافه می‌کنند. مسیر نوری پیچیده نیز به یک میدان دید باریک و l منتهی می شود

افت ارج در روشنایی در زوم بالا.مدل‌ها همچنین باید بزرگنمایی هر دو چشم را در سراسر محدوده بزرگنمایی مطابقت دهند و کولیماسیون را نگه دارند تا از فشار و خستگی چشم جلوگیری شود. اینها تقریباً همیشه در تنظیمات کم مصرف بسیار بهتر از تنظیمات بالاتر عمل می کنند. این طبیعی است، زیرا هدف جلویی نمی‌تواند بزرگ شود تا با افزایش قدرت، نور بیشتری وارد شود، بنابراین دید کم‌تر می‌شود. در 7×، هدف جلویی 50 میلی‌متری یک مردمک خروجی 7.14 میلی‌متری ایجاد می‌کند، اما در 21×، همان هدف جلویی فقط یک مردمک خروجی 2.38 میلی‌متری را ارائه می‌کند. همچنین، کیفیت اپتیکی یک دوربین دوچشمی زوم در هر توان داده شده، پایین‌تر از دوچشمی با قدرت ثابت آن قدرت است.

فاصله بین مردمکی

دوربین دوچشمی با فاصله بین مردمکی قابل تنظیم برای حدود 63 میلی متر تنظیم شده است
بیشتر دوربین‌های دوچشمی مدرن نیز از طریق یک ساختار لولایی قابل تنظیم هستند که فاصله بین دو نیمه تلسکوپ را قادر می‌سازد تا بینندگانی را با فاصله چشم‌های متفاوت یا «فاصله بین مردمک‌ها (IPD)» (فاصله بین مرکز مردمک‌ها بر حسب میلی‌متر اندازه‌گیری می‌شود) تنظیم کند. چشمها). بیشتر آنها برای فاصله بین مردمکی (معمولاً حدود 63 میلی متر) برای بزرگسالان بهینه شده اند. فاصله بین مردمکی با توجه به سن، جنسیت و نژاد متفاوت است.

صنعت دوربین دوچشمی باید واریانس IPD (اکثر بزرگسالان دارای IPD در محدوده 50 تا 75 میلی‌متر هستند) و موارد فوق‌العاده آن را در نظر بگیرد، زیرا محصولات نوری استریوسکوپی باید بتوانند با بسیاری از کاربران احتمالی، از جمله کسانی که کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین IPD را دارند، کنار بیایند.

کودکان و بزرگسالان با IPD باریک می توانند مشکلاتی را در محدوده تنظیم IPD بشکه های دوچشمی برای مطابقت با عرض بین مراکز مردمک چشم در هر چشم تجربه کنند که استفاده از برخی دوربین های دوچشمی را مختل می کند. بزرگسالان با IPDهای متوسط یا گسترده معمولاً هیچ مشکلی در محدوده تنظیم جداسازی چشم ندارند، اما دوربین‌های دوچشمی منشوری سقف لوله مستقیم با قطر بیش از 60 میلی‌متر می‌توانند از نظر ابعادی برای تنظیم صحیح برای بزرگسالان با IPD نسبتاً باریک مشکل ساز باشند.شرایط آناتومیک مانند هایپرتلوریسم و هیپوتلوریسم می تواند بر IPD تأثیر بگذارد و به دلیل IPD شدید منجر به اختلال عملی در استفاده از محصولات نوری استریوسکوپی مانند دوربین دوچشمی شود.

هم ترازی

دو تلسکوپ در دوربین دوچشمی به صورت موازی (همسو) قرار گرفته اند تا یک تصویر مدور و ظاهراً سه بعدی تولید کنند. ناهماهنگی باعث می شود دوربین دوچشمی تصویری دوتایی ایجاد کند. حتی ناهماهنگی جزئی باعث ناراحتی مبهم و خستگی بصری می شود زیرا مغز سعی می کند تصاویر اریب را ترکیب کند.

تراز کردن با حرکات کوچک به سمت منشورها، با تنظیم سلول پشتیبان داخلی یا چرخاندن پیچ های تنظیم خارجی، یا با تنظیم موقعیت هدف از طریق حلقه های خارج از مرکز ساخته شده در سلول هدف انجام می شود. تراز بدون قید و شرط (توابستگی 3 محور، به این معنی که هر دو محور نوری به موازات محور لولای مورد استفاده برای انتخاب تنظیمات مختلف فاصله بین مردمکی قرار می گیرند) دوربین های دوچشمی به تجهیزات تخصصی نیاز دارند

تراز بدون قید و شرط معمولاً توسط یک متخصص انجام می شود، اگرچه ویژگی های تنظیم خارجی معمولاً توسط کاربر نهایی قابل دسترسی است. تراز مشروط، محور سوم (لولا) را در فرآیند هم ترازی نادیده می گیرد. چنین هم ترازی مشروط به یک تقابل کاذب 2 محوره می رسد و تنها در محدوده کوچکی از تنظیمات فاصله بین مردمکی قابل استفاده خواهد بود، زیرا دوچشمی های تراز مشروط برای محدوده تنظیم فاصله بین مردمکی کامل همخوانی ندارند.

پایداری تصویر تعمیر دوربین شکاری دوچشم

برخی از دوربین های دوچشمی از فناوری تثبیت کننده تصویر برای کاهش لرزش در بزرگنمایی های بالاتر استفاده می کنند. این کار با داشتن یک ژیروسکوپ که بخشی از ابزار را به حرکت در می آورد، یا با مکانیسم های نیرومندی که توسط آشکارسازهای ژیروسکوپی یا اینرسی هدایت می شوند، یا از طریق یک پایه طراحی شده برای مخالفت و خنثی کردن اثر حرکات تکان دهنده انجام می شود. تثبیت ممکن است توسط کاربر در صورت لزوم فعال یا غیرفعال شود. این تکنیک‌ها به دوربین‌های دوچشمی تا 20× اجازه می‌دهند که به صورت دستی باشند و پایداری تصویر ابزارهای کم‌توان را بسیار بهبود می‌بخشند.

برخی معایب وجود دارد: هنگامی که دوربین‌های دوچشمی تثبیت‌شده روی سه‌پایه نصب می‌شوند، تصویر ممکن است به خوبی بهترین دوربین‌های دوچشمی ناپایدار نباشد، همچنین معمولاً گران‌تر و سنگین‌تر از دوربین‌های دوچشمی غیرثابت‌شده مشابه مشخص‌شده هستند.

مسکن

محفظه های دوربین دوچشمی را می توان از مواد ساختاری مختلف ساخت. بشکه های قدیمی دوربین های دوچشمی و پل های لولا اغلب از برنج ساخته می شدند. بعداً از فولاد و فلزات نسبتاً سبک مانند آلیاژهای آلومینیوم و منیزیم و همچنین پلیمرهایی مانند پلی کربنات (تقویت شده با الیاف) و آکریلونیتریل بوتادین استایرن استفاده شد. این محفظه می‌تواند به عنوان پوشش بیرونی زره‌دار لاستیکی باشد تا سطحی غیرلغزنده، جذب صداهای نامطلوب و بالشتک/محافظت اضافی در برابر فرورفتگی‌ها، خراش‌ها، ضربه‌ها و ضربه‌های جزئی فراهم کند.

 پوشش نوری

دوربین دوچشمی با پوشش های چندگانه قرمز رنگ
زیرا یک دوربین دوچشمی معمولی دارای 6 تا 10 عنصر نوری با مشخصات ویژه و حداکثر 20 اتمسفر است.

تولید کنندگان دوچشمی برای سطوح شیشه ای از انواع مختلفی از پوشش های نوری به دلایل فنی و بهبود تصویری که تولید می کنند استفاده می کنند. پوشش‌های نوری لنز و منشور روی دوربین‌های دوچشمی می‌توانند انتقال نور را افزایش دهند، بازتاب‌های مضر و اثرات تداخل را به حداقل برسانند، انعکاس‌های مفید را بهینه کنند، آب و چربی را دفع کنند و حتی از لنز در برابر خراش محافظت کنند. پوشش‌های نوری مدرن از ترکیبی از لایه‌های بسیار نازک مواد مانند اکسیدها، فلزات یا مواد خاکی کمیاب تشکیل شده‌اند.

عملکرد یک پوشش نوری به تعداد لایه ها، دستکاری ضخامت و ترکیب دقیق آنها و تفاوت ضریب شکست بین آنها بستگی دارد. این پوشش‌ها به یک فناوری کلیدی در زمینه اپتیک تبدیل شده‌اند و تولیدکنندگان اغلب نام‌های خاص خود را برای پوشش‌های نوری خود دارند. پوشش‌های مختلف عدسی و منشوری که در دوربین‌های دوچشمی قرن 21 با کیفیت بالا استفاده می‌شوند، وقتی با هم جمع شوند، می‌توانند حدود 200 لایه پوشش (اغلب روی هم قرار گرفته) داشته باشند.

پوشش ضد انعکاس

پوشش ضد انعکاس ضخیم با طول موج یک چهارم (λ) که منجر به تداخل مخرب می شود.
پوشش های تداخل ضد بازتاب نور از دست رفته در هر سطح نوری را از طریق بازتاب در هر سطح کاهش می دهند. کاهش انعکاس از طریق پوشش های ضد انعکاس همچنین میزان نور “از دست رفته” موجود در دوربین دوچشمی را کاهش می دهد که در غیر این صورت تصویر را مبهم می کند (کنتراست کم).

یک جفت دوربین دوچشمی با پوشش‌های نوری خوب ممکن است تصویر روشن‌تری نسبت به دوربین‌های دوچشمی بدون پوشش با عدسی شیئی بزرگ‌تر به‌دلیل انتقال نور برتر از طریق مجموعه ارائه دهد. اولین پوشش شفاف مبتنی بر تداخل Transparentbelag (T) مورد استفاده توسط Zeiss در سال 1935 توسط Olexander Smakula اختراع شد یک ماده کلاسیک پوشش دهنده لنز، فلوراید منیزیم است که نور منعکس شده را از حدود 4٪ به 1.5٪ کاهش می دهد. در گذرگاه‌های 16 اتمسفر به سطوح شیشه‌ای نوری، افت انعکاس 4% از نظر تئوری به معنای انتقال نور 52% (0.9616 = 0.520) و افت انعکاس 1.5% انتقال نور 78.5% بسیار بهتر (0.98516 = 0.785) است.

انعکاس را می توان در طیف وسیع تری از طول موج ها و زوایای با استفاده از چندین لایه روی هم قرار داده با ضرایب شکست مختلف کاهش داد.

پوشش چند لایه ضد انعکاس Transparentbelag* (T*) که توسط زایس در اواخر دهه 1970 مورد استفاده قرار گرفت شامل شش لایه روی هم بود. به طور کلی، لایه‌های پوشش بیرونی دارای شاخص مقادیر انکسار کمی پایین‌تر هستند و ضخامت لایه با محدوده طول موج‌ها در طیف مرئی تطبیق داده می‌شود تا تداخل مخرب بهینه را از طریق انعکاس در پرتوهای منعکس‌شده از رابط‌ها و تداخل سازنده در قسمت‌های مربوطه ایجاد کند.

پرتوهای ارسالی هیچ فرمول ساده ای برای ضخامت لایه بهینه برای انتخاب معینی از مواد وجود ندارد. بنابراین این پارامترها با کمک برنامه های شبیه سازی تعیین می شوند. با توجه به ویژگی‌های نوری لنزهای مورد استفاده و استفاده اولیه مورد نظر از دوربین‌های دوچشمی، پوشش‌های مختلف ترجیح داده می‌شوند تا انتقال نور را که توسط واریانس عملکرد بازده نورانی چشم انسان دیکته می‌شود، بهینه کنند.

حداکثر انتقال نور در اطراف طول موج های 555 نانومتر (سبز) برای به دست آوردن دید فتوپیک بهینه با استفاده از سلول های مخروطی چشم برای مشاهده در شرایط با نور خوب مهم است. حداکثر انتقال نور در اطراف طول موج های 498 نانومتر (فیروزه ای) برای به دست آوردن دید اسکوپیک بهینه با استفاده از سلول های میله چشمی برای مشاهده در شرایط کم نور مهم است.

در نتیجه، پوشش‌های ضد انعکاس عدسی مدرن مؤثر از چند لایه پیچیده تشکیل شده‌اند و تنها 0.25% یا کمتر را بازتاب می‌دهند تا تصویری با حداکثر روشنایی و رنگ‌های طبیعی ایجاد کنند. اینها به دوربین‌های دوچشمی قرن 21 با کیفیت بالا اجازه می‌دهند تا در شرایط کم نور به عدسی چشم یا لنز چشمی بیش از 90 درصد از مقادیر انتقال نور را اندازه‌گیری کنند.

بسته به پوشش، ویژگی تصویری که در دوربین دوچشمی در نور معمولی روز دیده می‌شود، می‌تواند «گرم‌تر» یا «سردتر» به نظر برسد و با کنتراست بالاتر یا پایین‌تر ظاهر شود. بسته به کاربرد، پوشش همچنین برای حداکثر وفاداری رنگ از طریق طیف مرئی بهینه شده است، به عنوان مثال در مورد لنزهایی که مخصوص تماشای پرنده طراحی شده اند.یک تکنیک کاربردی رایج، رسوب فیزیکی بخار یک یا چند لایه پوشش ضد انعکاس است که شامل رسوب تبخیری است که آن را به یک فرآیند تولید پیچیده تبدیل می کند.

تصحیح فاز

مسیر تیر در لبه سقف (مقطع)؛ لایه P-coating در هر دو سطح سقف است
در دوربین های دوچشمی با منشور سقف، مسیر نور به دو مسیر تقسیم می شود که در دو طرف برآمدگی منشور سقف منعکس می شود. نیمی از نور از سطح سقف 1 به سطح سقف 2 منعکس می شود. نیمی دیگر از نور از سطح سقف 2 به سطح سقف 1 منعکس می شود. اگر سطوح سقف بدون پوشش باشند، مکانیسم انعکاس بازتاب داخلی کامل (TIR) است. در TIR، نور پلاریزه شده در صفحه وقوع (p-polarized) و نور p

متعامد به صفحه بروز (s-polarized) تغییر فاز متفاوتی را تجربه می کنند. در نتیجه، نور پلاریزه خطی از یک منشور سقفی که به صورت بیضی قطبی شده بیرون می آید. علاوه بر این، وضعیت قطبش بیضوی دو مسیر از طریق منشور متفاوت است. هنگامی که دو مسیر روی شبکیه (یا آشکارساز) دوباره با هم ترکیب می شوند، تداخلی بین نور دو مسیر ایجاد می شود که باعث اعوجاج عملکرد پخش نقطه و بدتر شدن تصویر می شود. وضوح و کنتراست به طور قابل توجهی آسیب می بینند.

این اثرات تداخل ناخواسته را می توان با رسوب بخار یک پوشش دی الکتریک ویژه که به عنوان پوشش تصحیح فاز یا پوشش P بر روی سطوح سقف منشور سقف شناخته می شود، سرکوب کرد. برای تصحیح تقریبی یک منشور سقف برای نور چند رنگ، چندین لایه پوشش اصلاح فاز روی هم قرار گرفته اند، زیرا هر لایه به طول موج و زاویه تابش خاص است.

پوشش P در سال 1988 توسط آدولف ویراخ در کارل زایس توسعه یافت. تولیدکنندگان دیگر نیز به زودی این کار را انجام دادند و از آن زمان پوشش‌های اصلاح فاز در دوچشمی‌های منشوری سقف با کیفیت متوسط و با کیفیت بالا استفاده می‌شوند. این پوشش تفاوت در تغییر فاز بین قطبش s و p را کاهش می دهد، بنابراین هر دو مسیر قطبش یکسان دارند و هیچ تداخلی تصویر را تخریب نمی کند. به این ترتیب، از دهه 1990، دوربین‌های دوچشمی منشور سقفی نیز به مقادیر وضوحی دست یافتند که قبلاً فقط با منشورهای Porro قابل دستیابی بودند.

وجود یک پوشش تصحیح فاز را می توان روی دوربین دوچشمی باز نشده با استفاده از دو فیلتر پلاریزاسیون بررسی کرد.[60] پوشش‌های منشور اصلاح فاز دی‌الکتریک در یک محفظه خلاء با شاید سی یا بیشتر رسوب‌های لایه‌های پوشش بخار روی هم قرار گرفته متفاوت اعمال می‌شوند که آن را به یک فرآیند تولید پیچیده تبدیل می‌کند.

دوربین های دوچشمی با استفاده از منشور سقف اشمیت-پکان، منشور سقف Abbe-Koenig یا منشور سقف آپندال از پوشش های فازی بهره می برند که کاهش وضوح و کنتراست ناشی از اثرات تداخلی که در منشورهای سقف درمان نشده رخ می دهد را جبران می کند. دوچشمی پریزم پوررو و پرگر پرتوها را شکافته و در نتیجه نیازی به پوشش فاز ندارند.

آینه فلزی

در دوربین‌های دوچشمی با منشورهای سقف اشمیت-پکان یا آپندال، پوشش‌های آینه‌ای به برخی از سطوح منشور سقف اضافه می‌شوند، زیرا نور در یکی از مرزهای شیشه-هوای منشور با زاویه‌ای کمتر از زاویه بحرانی فرو می‌رود، بنابراین بازتاب داخلی کل نمی‌تواند انجام شود. روی دادن. بدون پوشش آینه، بیشتر آن نور از بین می رود. پوشش آینه آلومینیومی منشور سقف (بازتاب 87٪ تا 93٪) یا پوشش آینه نقره ای (بازتاب 95٪ تا 98٪) استفاده می شود.

در طرح‌های قدیمی‌تر از روکش‌های آینه نقره‌ای استفاده می‌شد، اما این پوشش‌ها با گذشت زمان در دوربین‌های دوچشمی بدون مهر و موم اکسید شده و بازتابش را از دست دادند. روکش‌های آینه آلومینیومی در طرح‌های بدون مهر و موم بعدی مورد استفاده قرار گرفتند، زیرا با وجود اینکه بازتاب کمتری نسبت به نقره دارند، کدر نمی‌شوند.

با استفاده از فن آوری تبخیر خلاء، طرح های مدرن از آلومینیوم، آلومینیوم تقویت شده (شامل آلومینیوم پوشش داده شده با یک فیلم دی الکتریک چند لایه) یا نقره استفاده می کنند. نقره در طرح‌های باکیفیت مدرن استفاده می‌شود که مهر و موم شده و با نیتروژن یا آرگون پر می‌شوند تا فضایی بی‌اثر ایجاد کنند تا پوشش آینه نقره کدر نشود.

دوچشمی های منشور پوررو و پرگر و دوربین های دوچشمی منشوری سقف با استفاده از پیکربندی منشور سقف Abbe-Koenig از پوشش آینه ای استفاده نمی کنند زیرا این منشورها با بازتاب 100% با استفاده از بازتاب داخلی کل در منشور به جای نیاز به پوشش آینه (فلزی) منعکس می شوند.

آینه دی الکتریک

نمودار یک آینه دی الکتریک. لایه های نازک با ضریب شکست بالا n1 با لایه های ضخیم تر با ضریب شکست کمتر n2 در هم آمیخته می شوند. طول مسیر lA و lB دقیقاً یک طول موج متفاوت است که منجر به تداخل سازنده می شود.
پوشش های دی الکتریک در منشورهای سقف اشمیت-پکان و آپندال استفاده می شود تا باعث شود سطوح منشور به عنوان یک آینه دی الکتریک عمل کنند. این پوشش در سال 2004 در دوربین دوچشمی زایس ویکتوری اف ال با منشورهای اشمیت-پچان معرفی شد. تولیدکنندگان دیگر به زودی دنبال کردند و از آن زمان پوشش‌های دی الکتریک در سراسر صفحه در دوربین‌های شکاری منشوری سقفی اشمیت-پچان و آپندال با کیفیت متوسط و با کیفیت استفاده می‌شوند.

پوشش انعکاسی دی الکتریک غیرفلزی از چندین لایه چند لایه متناوب مواد با ضریب شکست بالا و پایین که بر روی سطوح بازتابنده منشور رسوب کرده اند تشکیل شده است. تکنیک های ساخت آینه های دی الکتریک بر اساس روش های رسوب لایه نازک است.

یک تکنیک کاربردی رایج، رسوب فیزیکی بخار است که شامل رسوب تبخیری با احتمالاً هفتاد یا بیشتر رسوبات لایه‌های پوشش بخار روی هم قرار گرفته است که آن را به یک فرآیند تولید پیچیده تبدیل می‌کند. این پوشش چند لایه با عمل به عنوان یک بازتابنده براگ توزیع شده، بازتاب را از سطوح منشوری افزایش می دهد.

یک پوشش دی الکتریک چند لایه به خوبی طراحی شده می تواند بازتابی بیش از 99٪ در سراسر طیف نور مرئی. این انعکاس در مقایسه با روکش آینه آلومینیومی یا روکش آینه نقره ای بهبود یافته است.

دوچشمی منشور پوررو و پرگر و منشور سقفی با استفاده از منشور سقف Abbe-Koenig از پوشش دی الکتریک استفاده نمی کنند زیرا این منشورها با بازتاب 100% با استفاده از بازتاب داخلی کل در منشور به جای نیاز به پوشش آینه ای (دی الکتریک) منعکس می شوند.

مقررات  دوچشمی
وجود هر گونه پوشش معمولاً در دوربین دوچشمی با عبارات زیر نشان داده می شود:

اپتیک پوشش داده شده: یک یا چند سطح دارای پوشش ضد انعکاس با پوشش تک لایه هستند.
پوشش کامل: تمام سطوح هوا به شیشه دارای پوشش ضد انعکاس با پوشش تک لایه هستند. لنزهای پلاستیکی، با این حال، در صورت استفاده، ممکن است پوشش داده نشوند.
چند لایه: یک یا چند سطح دارای پوشش های چند لایه ضد انعکاس هستند.
کاملاً چند لایه: تمام سطوح هوا به شیشه دارای پوشش چند لایه ضد بازتاب هستند.
وجود شیشه تاج نوری با ضریب شکست نسبتاً پایین (≈1.52) و پراکندگی کم (با اعداد Abbe در حدود 60) معمولاً در دوربین‌های دوچشمی با عبارات زیر نشان داده می‌شود:

BK7 (شات آن را 517642 تعیین می کند. سه رقم اول ضریب شکست آن [1.517] و سه رقم آخر نشان دهنده عدد Abbe آن [64.2] است. زاویه بحرانی آن 41.2 درجه است.)
BaK4 (شات آن را 569560 تعیین می کند. سه رقم اول ضریب شکست آن [1.569] و سه رقم آخر نشان دهنده عدد Abbe آن [56.0] است. زاویه بحرانی آن 39.6 درجه است.)
فقط منشورهای سقف
پوشش فاز یا P-coating: منشور سقف دارای پوشش اصلاح کننده فاز است
روکش آلومینیومی: آینه های منشور سقف با روکش آلومینیومی پوشانده شده اند (اگر پوشش آینه ذکر نشده باشد، پیش فرض است).
روکش نقره ای: آینه های منشوری سقف با روکش نقره ای پوشانده شده اند
پوشش دی الکتریک: آینه های منشوری سقف با پوشش دی الکتریک پوشیده شده اند
تجهیزات جانبی

دوربین دوچشمی با چشمی که روی یک محافظ باران قرار گرفته است که همگی با یک بند گردنی به هم متصل شده اند

شکارچیان گوزن با استفاده از مهارهای دوربین دوچشمی مناسب برای حمل طولانی مدت
لوازم جانبی رایج برای دوربین دوچشمی عبارتند از:

بند گردن و شانه برای حمل
مهارهای دوچشمی (گاهی اوقات با یک جعبه میدان یکپارچه ترکیب می شود) برای توزیع وزن به طور مساوی برای حمل طولانی مدت
کیف های حمل صحرایی / کیف های جانبی
کیف های نگهداری دوربین های دوچشمی/سفر
محافظ باران برای محافظت از لنزهای بیرونی چشمی
درپوش لنز (به هم متصل) برای محافظت از عدسی های بیرونی
کیت های تمیز کننده برای حذف دقیق کثیفی از لنزها و سایر سطوح
آداپتورهای سه پایه
برنامه های کاربردی
استفاده عمومی

Trinovid 8×20 C تا شده برای ذخیره سازی

Trinovid 8×20 C برای استفاده گسترش یافته است
دوربین دوچشمی فشرده با پل دوتایی

بیننده برج دوچشمی سکه ای برج

دوربین‌های دوچشمی دستی از عینک‌های کوچک اپرا 3×10 گالیله، مورد استفاده در تئاتر، تا عینک‌هایی با بزرگنمایی 7 تا 12 برابر و اهداف با قطر 30 تا 50 میلی‌متر برای استفاده معمولی در فضای باز متغیر است.

دوچشمی های جمع و جور یا جیبی، دوربین های دوچشمی سبک کوچکی هستند که برای استفاده در روز مناسب هستند. بیشتر دوربین‌های دوچشمی جمع‌وجور دارای بزرگنمایی 7× تا 10×، و اندازه‌های قطر شیئی نسبتاً متوسط 20 میلی‌متر تا 25 میلی‌متر هستند که در نتیجه اندازه‌های مردمک خروجی کوچکی که مناسب بودن نور کم را محدود می‌کنند، دارند. طرح‌های پریم سقف باریک‌تر و فشرده‌تر از طرح‌های منشوری مشابه پوررو هستند.

بنابراین، دوربین های دوچشمی جمع و جور بیشتر طرح های منشور سقفی هستند. لوله‌های تلسکوپ دوربین‌های دوچشمی فشرده را اغلب می‌توان از نزدیک به یکدیگر تا کرد تا در صورت عدم استفاده، برای حمل و نگهداری آسان، حجم دوربین را کاهش دهد.

بسیاری از جاذبه‌های گردشگری، برج‌های دوچشمی سکه‌ای را نصب کرده‌اند تا بازدیدکنندگان بتوانند دید نزدیک‌تری از جاذبه داشته باشند.

بررسی زمین و جمع آوری داده های جغرافیایی
اگرچه فناوری از استفاده از دوربین های دوچشمی برای جمع آوری داده ها پیشی گرفته است، اما از نظر تاریخی این ابزارهای پیشرفته ای بودند که توسط جغرافیدانان و دیگر دانشمندان زمین شناس استفاده می شدند. عینک های صحرایی هنوز هم امروزه می توانند کمک بصری هنگام بررسی مناطق بزرگ ارائه دهند.

تماشای پرندگان با دوربین شکاری

پرنده نگری یک سرگرمی بسیار محبوب در بین دوستداران طبیعت و حیوانات است. دوربین دوچشمی اساسی ترین ابزار آنهاست زیرا چشمان بیشتر انسان نمی تواند جزئیات کافی برای درک کامل و/یا مطالعه پرندگان کوچک را تشخیص دهد. برای اینکه بتوانید پرندگان را در حال پرواز به خوبی مشاهده کنید، اجسام متحرک سریع به دست آوردن قابلیت و عمق میدان مهم هستند. معمولاً از دوربین‌های دوچشمی با بزرگ‌نمایی 8× تا 10× استفاده می‌شود، اگرچه بسیاری از تولیدکنندگان مدل‌هایی با بزرگ‌نمایی 7× برای میدان دید وسیع‌تر و افزایش عمق میدان تولید می‌کنند.

نکته اصلی دیگر برای دوربین های دوچشمی پرنده نگری اندازه شیئی است که نور را جمع آوری می کند. یک هدف بزرگتر (مثلاً 40-45 میلی متر) در نور کم و برای دیدن شاخ و برگ بهتر عمل می کند، اما همچنین باعث می شود دوربین دوچشمی سنگین تری نسبت به یک شی 30-35 میلی متری داشته باشد. وزن ممکن است در هنگام استفاده از یک جفت دوربین دوچشمی در درجه اول توجه اولیه به نظر نرسد، اما تماشای پرنده مستلزم بالا نگه داشتن دوربین دوچشمی هنگام ایستادن در یک مکان است. خرید دقیق توسط جامعه پرنده نگری توصیه می شود.

شکار
شکارچیان معمولا از b استفاده می کنند

چشمی در مزرعه به عنوان راهی برای مشاهده حیوانات شکار دور. شکارچیان معمولاً از دوربین های دوچشمی با بزرگنمایی 8× با اهداف 40-45 میلی متری استفاده می کنند تا بتوانند بازی را در شرایط کم نور پیدا و مشاهده کنندتولیدکنندگان اروپایی دوربین‌های دوچشمی 7×42 را با عملکرد خوب در نور کم، بدون حجیم شدن برای استفاده‌های موبایلی مانند حمل طولانی‌تر و دوچشمی‌های حجیم 8×56 و 9×63 در نور کم تولید و تولید می‌کنند. شکار ثابت در غروب و شب. برای دوچشمی های شکاری که برای مشاهده در گرگ و میش بهینه شده اند، پوشش هایی ترجیح داده می شوند که انتقال نور را در محدوده طول موج 460-540 نانومتر به حداکثر برسانند.

محدوده یابی
برخی از دوربین‌های دوچشمی دارای یک شبکۀ برد یاب (مقیاس) هستند که بر روی نما قرار گرفته‌اند. اگر ارتفاع جسم مشخص باشد (یا قابل تخمین) این مقیاس اجازه می دهد تا فاصله تا جسم تخمین زده شود. دوچشمی معمولی مارینر 7×50 دارای این مقیاس ها با زاویه بین علائم برابر با 5 میل است. یک mil معادل زاویه بین بالا و پایین یک جسم به ارتفاع یک متر در فاصله 1000 متری است.

نظامی

دوربین دوچشمی فاصله یاب لیزری سری Vector 7×42 می تواند فاصله و زاویه را اندازه گیری کند و همچنین دارای قطب نمای دیجیتال 360 درجه و فیلترهای ایمن چشمی کلاس 1 است.

آلمان U.D.F. دوربین دوچشمی U-boat 7×50 blc (1939-1945)
دوربین دوچشمی سابقه طولانی در استفاده نظامی دارد. طرح های گالیله ای تا پایان قرن نوزدهم به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفتند، زمانی که آنها جای خود را به انواع منشور پوررو دادند. دوربین های دوچشمی ساخته شده برای مصارف نظامی عمومی نسبت به نمونه های غیرنظامی خود ناهموارتر هستند. آنها به طور کلی از ترتیبات شکننده فوکوس مرکزی به نفع فوکوس مستقل اجتناب می کنند، که همچنین باعث می شود ضد آب و هوا آسان تر و موثرتر باشد. مجموعه‌های منشوری در دوربین‌های دوچشمی نظامی ممکن است دارای پوشش‌های آلومینیومی اضافی روی مجموعه‌های منشوری خود باشند تا تضمین کنند که در صورت خیس شدن، کیفیت بازتابی خود را از دست نمی‌دهند.

یکی از انواع آن «دورچشمی سنگر» نام داشت که ترکیبی از دوربین دوچشمی و پریسکوپ است که اغلب برای اهداف توپخانه استفاده می شود. فقط چند اینچ بالاتر از جان پناه می‌تابید، بنابراین سر بیننده را در سنگر نگه می‌داشت.

دوربین‌های دوچشمی نظامی می‌توانند و همچنین به‌عنوان ابزار اندازه‌گیری و نشانه‌گیری مورد استفاده قرار می‌گیرند، و می‌توانند فیلترها و مشبک‌های (روشن) داشته باشند.

دوربین‌های دوچشمی نظامی دوران جنگ سرد گاهی با حسگرهای غیرفعال مجهز می‌شدند که گسیل‌های مادون قرمز فعال را شناسایی می‌کردند، در حالی که دوربین‌های مدرن معمولاً دارای فیلترهایی هستند که پرتوهای لیزری را که به‌عنوان سلاح استفاده می‌شد مسدود می‌کردند. علاوه بر این، دوربین های دوچشمی طراحی شده برای مصارف نظامی ممکن است شامل یک شبکه چشمی در یک چشمی باشد تا تخمین برد را تسهیل کند. دوربین‌های دوچشمی مدرنی که برای مصارف نظامی طراحی شده‌اند، همچنین می‌توانند از فاصله‌یاب‌های لیزری، قطب‌نما و رابط‌های تبادل داده برای ارسال اندازه‌گیری‌ها به سایر دستگاه‌های جانبی برخوردار باشند.

مسافت یاب های دریایی دوچشمی بسیار بزرگ (فاصله تا 15 متر از دو عدسی شیئی، وزن 10 تن، برای پرتاب اهداف تفنگ دریایی جنگ جهانی دوم در فاصله 25 کیلومتری) استفاده شده است، اگرچه فناوری رادار و برد لیزری اواخر قرن بیستم این کار را انجام داد. برنامه عمدتاً زائد است.

دریایی

دوربین دوچشمی دریایی 7×50 با قطب نما

دوربین دوچشمی 20×120 ناو نیروی دریایی ایالات متحده “Big eyes” در محل نصب ثابت
دوربین های دوچشمی به طور خاص برای استفاده غیرنظامی و نظامی در شرایط محیطی سخت در دریا طراحی شده اند. مدل های دستی دارای بزرگنمایی 5× تا 8× خواهند بود، اما مجموعه های منشوری بسیار بزرگ همراه با چشمی هایی که برای تسکین چشم سخاوتمندانه طراحی شده اند. این ترکیب نوری از تیره شدن یا تیره شدن تصویر در زمانی که دوربین های دوچشمی به دلیل حرکت رگ نسبت به چشم بیننده لرزش و لرزش دارند، جلوگیری می کند.

دوربین های دوچشمی دریایی اغلب دارای یک یا چند ویژگی برای کمک به ناوبری در کشتی ها و قایق ها هستند.

دوربین‌های دوچشمی دریایی دستی معمولاً ویژگی‌های زیر را دارند:

داخلی مهر و موم شده: حلقه های O یا سایر مهر و موم ها از ورود هوا و رطوبت جلوگیری می کنند.
فضای داخلی پر از نیتروژن یا آرگون: فضای داخلی با گاز “خشک” پر می شود تا از مه آلود شدن داخلی / تیره شدن سطوح نوری جلوگیری شود. از آنجایی که قارچ‌ها نمی‌توانند در حضور یک جو گاز نجیب یا خنثی رشد کنند، از تشکیل قارچ عدسی نیز جلوگیری می‌کند.
فوکوس مستقل: این روش به ایجاد فضای داخلی بادوام و مهر و موم کمک می کند.
مقیاس مشبک: یک وسیله کمک ناوبری که از یک خط افق و یک مقیاس عمودی برای اندازه گیری فاصله اشیاء با عرض یا ارتفاع شناخته شده استفاده می کند – گاهی اوقات یک کمک ناوبری مهم.

قطب نما: یاتاقان قطب نما که در تصویر نمایش داده می شود. مرطوب کردن به خواندن یاتاقان قطب نما در یک کشتی یا قایق در حال حرکت کمک می کند.
بند شناور: برخی از دوربین های دوچشمی دریایی برای جلوگیری از غرق شدن روی آب شناور می شوند. دوربین‌های دوچشمی دریایی که شناور نمی‌شوند، گاهی به‌عنوان لوازم جانبی پس از فروش با تسمه‌ای که به‌عنوان دستگاه شناور عمل می‌کند، عرضه می‌شوند یا توسط کاربر ارائه می‌شوند.
دریانوردان همچنین اغلب عملکرد مناسب در نور کم ترکیب نوری را مهم می‌دانند، و بسیاری از دوربین‌های دوچشمی دریایی 7×50 را که دارای یک مردمک خروجی بزرگ 7.14 میلی‌متری هستند، توضیح می‌دهند که با اندازه متوسط مردمک چشم انسان جوان سازگار با تاریکی مطابقت دارد. شرایط بدون نور اضافی

کشتی‌های غیرنظامی و نظامی نیز می‌توانند از مدل‌های دوچشمی بزرگ و با بزرگنمایی بالا با اهداف بزرگ در پایه‌های ثابت استفاده کنند.

نجومی

دوربین دوچشمی 25×150 که برای مصارف نجومی اقتباس شده است

دوربین های دوچشمی به طور گسترده توسط ستاره شناسان آماتور استفاده می شود. میدان دید وسیع آنها، آنها را برای جستجوی دنباله دار و ابرنواختر (دوربین های غول پیکر) و رصد عمومی (دوربین های قابل حمل) مفید می کند. دوربین‌های دوچشمی که به طور خاص برای مشاهده نجومی طراحی شده‌اند، اهداف دیافراگم بزرگ‌تری دارند (در محدوده 70 میلی‌متر یا 80 میلی‌متر) زیرا قطر عدسی شیئی مقدار کل نور جذب‌شده را افزایش می‌دهد و بنابراین کم‌نورترین ستاره‌ای را که می‌توان مشاهده کرد، تعیین می‌کند.

دوربین های دوچشمی که به طور خاص برای مشاهده نجومی (اغلب 80 میلی متر و بزرگتر) طراحی شده اند، گاهی اوقات بدون منشور طراحی می شوند تا امکان انتقال حداکثر نور را فراهم کنند. چنین دوربین های دوچشمی معمولاً دارای چشمی های قابل تغییر برای بزرگنمایی متفاوت هستند. دوربین های دوچشمی با بزرگنمایی بالا و وزن زیاد معمولاً برای تثبیت تصویر به نوعی پایه نیاز دارند. بزرگنمایی 10 برابر به طور کلی حد عملی برای مشاهده با دوربین دوچشمی دستی در نظر گرفته می شود. دوربین های دوچشمی قدرتمندتر از 15×70 نیاز به پشتیبانی از نوعی دارند.

دوربین‌های دوچشمی بسیار بزرگ‌تری توسط سازندگان تلسکوپ آماتور ساخته شده‌اند که اساساً از دو تلسکوپ نجومی انکساری یا بازتابی استفاده می‌کنند.

نسبت بین قدرت بزرگنمایی و قطر لنز شیئی از اهمیت ویژه ای برای مشاهده در نور کم و نجومی برخوردار است. بزرگنمایی کمتر میدان دید بزرگتری را تسهیل می کند که برای مشاهده کهکشان راه شیری و اجرام سحابی بزرگ (که به عنوان اجرام اعماق آسمان نامیده می شود) مانند سحابی ها و کهکشان ها مفید است. مردمک خروجی بزرگ (معمولاً 7.14 میلی‌متر با استفاده از 7×50) [هدف (mm)/قدرت] این دستگاه‌ها باعث می‌شود که بخش کوچکی از نور جمع‌آوری‌شده توسط افرادی که مردمک‌هایشان به اندازه کافی گشاد نمی‌شود قابل استفاده نباشد.

به عنوان مثال، مردمک چشم افراد بالای 50 سال به ندرت بیش از 5 میلی متر گشاد می شود. مردمک بزرگ خروجی همچنین نور بیشتری را از آسمان پس‌زمینه جمع‌آوری می‌کند و کنتراست را به‌طور مؤثر کاهش می‌دهد و تشخیص اجسام کم‌نور را دشوارتر می‌کند، مگر شاید در مکان‌های دور با آلودگی نوری ناچیز. بسیاری از اجرام نجومی با قدر 8 یا بیشتر، مانند خوشه‌های ستاره‌ای، سحابی‌ها و کهکشان‌های فهرست‌شده در فهرست مسیه، به راحتی در دوربین‌های دوچشمی دستی در محدوده 35 تا 40 میلی‌متر مشاهده می‌شوند، همانطور که در بسیاری از خانه‌ها برای پرندگان و شکار یافت می‌شوند.

، و مشاهده رویدادهای ورزشی. برای مشاهده خوشه‌های ستاره‌ای کوچکتر، سحابی‌ها و کهکشان‌ها، بزرگ‌نمایی دوچشمی عامل مهمی برای دید است، زیرا این اجرام در بزرگ‌نمایی‌های دوچشمی معمولی کوچک به نظر می‌رسند.[87]

نمای شبیه سازی شده از نحوه ظاهر شدن کهکشان آندرومدا (مسیه 31) در یک دوربین دوچشمی
برخی از خوشه های باز، مانند خوشه دوگانه درخشان (NGC 869 و NGC 884) در صورت فلکی برسائوس، و خوشه های کروی مانند M13 در هرکول، به راحتی قابل تشخیص هستند. در میان سحابی ها، M17 در کمان و سحابی آمریکای شمالی (NGC 7000) در Cygnus نیز به راحتی مشاهده می شوند. دوربین‌های دوچشمی می‌توانند تعدادی از ستارگان دوتایی با شکاف وسیع‌تر مانند Albireo را در صورت فلکی ماکیان نشان دهند.

تعدادی از اجرام منظومه شمسی که عمدتاً برای چشم انسان کاملاً نامرئی هستند، به طور منطقی با دوربین های دوچشمی با اندازه متوسط قابل تشخیص هستند، از جمله دهانه های بزرگتر روی ماه. سیارات بیرونی کم نور اورانوس و نپتون؛ درونی “سیاره های کوچک” سرس، وستا و پالاس. بزرگترین قمر زحل تیتان؛ و قمرهای گالیله ای مشتری. اگرچه اورانوس و وستا بدون کمک در آسمان های بدون آلودگی قابل مشاهده هستند، برای تشخیص آسان به دوربین دوچشمی نیاز دارند. دوربین های دوچشمی 10×50 بسته به شرایط آسمان و تجربه ناظر به قدر ظاهری 9.5+ تا 11+ محدود می شوند

سیارک هایی مانند Interamnia، Davida، Europa و، مگر در شرایط استثنایی، Hygiea، بسیار کم نور هستند که با دوربین های دوچشمی معمولی قابل مشاهده نیستند. به همین ترتیب، قمرهای سیاره‌ای به جز گالیله‌ها و تیتان، و سیارات کوتوله پلوتون و اریس، بسیار ضعیف‌تر از آن هستند که با بیشتر دوربین‌های دوچشمی دیده شوند. از دیگر اهداف دشوار دوچشمی می توان به فازهای زهره و حلقه های زحل اشاره کرد. فقط دوربین های دوچشمی با بزرگنمایی بسیار بالا، 20 برابر یا بیشتر، می توانند حلقه های زحل را تا حد قابل تشخیصی تشخیص دهند. دوربین‌های دوچشمی پرقدرت گاهی اوقات می‌توانند یک یا دو کمربند ابر را روی دیسک مشتری نشان دهند، اگر اپتیک و ob

شرایط خدمت به اندازه کافی خوب است.

دوربین‌های دوچشمی همچنین می‌توانند به رصد اجرام فضایی ساخته‌ی انسان، مانند رصد ماهواره‌ها در آسمان هنگام عبور کمک کنند.

در بسیاری از شرایط، وجود یک دوربین شکاری دوچشم با کیفیت و قابل اعتماد می‌تواند تفاوت میان موفقیت و شکست را رقم زند. چه در حین شکار، پرنده‌نگری، یا سایر فعالیت‌های تفریحی و علمی، این ابزار حیاتی می‌تواند تجربه‌ای فراموش‌نشدنی را برایتان رقم بزند.

با این حال، گاهی اوقات این دوربین‌ها ممکن است دچار مشکلاتی شوند که نیازمند تعمیر هستند. در چنین مواقعی، شما نیاز به یک مرکز تخصصی و قابل اعتماد دارید که بتواند این دوربین‌ها را با دقت و مهارت فوق‌العاده تعمیر کند.

معرفی شرکت ما به عنوان مرجع تخصصی تعمیر دوربین‌های شکاری دوچشم

در شرکت ما، ما افتخار می‌کنیم که بهترین خدمات تعمیر دوربین‌های شکاری دوچشم را به مشتریان خود ارائه می‌دهیم. با سال‌ها تجربه در این حوزه و تیم متخصص و مجرب، ما قادر هستیم هر نوع مشکلی در دوربین‌های شما را برطرف کنیم.

چه مشکلی در دوربین شما وجود دارد؟ آیا لنزها تار یا کدر شده‌اند؟ آیا مکانیزم‌های داخلی دچار مشکل شده‌اند؟ یا شاید بدنه دوربین شما آسیب دیده است؟ در هر صورت، تیم ما با استفاده از آخرین تجهیزات و فن‌آوری‌های روز، قادر خواهد بود تا دوربین شما را به طور کامل و بی‌نقص تعمیر کند.

ضمانت تعمیرات و کیفیت برتر

در کنار تخصص و مهارت تیم تعمیرات ما، شما همچنین می‌توانید از ضمانت‌نامه معتبر ما برای تعمیرات بهره مند شوید. این بدان معناست که اگر در هر زمانی پس از تحویل دوربین، مشکلی در تعمیر آن ایجاد شود، ما به صورت رایگان آن را تعمیر خواهیم کرد.

علاوه بر این، تیم ما همواره در تلاش است تا بالاترین استانداردهای کیفیت را در تعمیرات خود رعایت کند. از مواد و قطعات با کیفیت بالا استفاده می‌کنیم و فرآیند تعمیر را با دقت و وسواس انجام می‌دهیم، تا مطمئن شویم دوربین شما با بهترین کیفیت ممکن به دست شما بازخواهد گشت.

با ما تماس بگیرید و دوربین خود را به ما بسپارید

اگر دوربین شکاری دوچشم شما نیاز به تعمیر دارد، لحظه‌ای درنگ نکنید و با ما تماس بگیرید. ما با کمال میل آماده‌ایم تا با دقت و مهارت، این ابزار ارزشمند را برای شما بازسازی کنیم.

پس از تحویل دوربین به ما، متخصصان ما به صورت کامل آن را بررسی کرده و تخمین هزینه تعمیر را به شما ارائه خواهند داد. پس از تأیید شما، فرآیند تعمیر آغاز خواهد شد و سپس دوربین را با ضمانت‌نامه معتبر به شما تحویل خواهیم داد.

برای کسب اطلاعات بیشتر و هماهنگی تحویل دوربین، لطفاً با ما تماس بگیرید. ما آماده خدمت‌رسانی به شما هستیم.